De Kuifmees. [Parus cristatus].

Voor mij is dit een van de mooiste mezensoorten met zijn en/of haar parmantig, soms rechtopstaande kuif. Ze leven eigenlijk alleen maar in Europa, in naald- en loofbossen en dan vooral waar ook nog redelijk veel berken staan. En vooral de berken met een begin van het rottingsproces verdient hun voorkeur.

In juist deze berken hakken ze hun nest uit, omdat het hout zachter is. In het nest leggen ze 5-8 eieren en broeden die in een tijdsbestek van 13-15 dagen uit. De eitjes zijn gelig van kleur met kleine stippeltjes. De soort is zeer plaatsgetrouw, maar in het najaar en de winterperiode sluiten ze zich aan bij andere mezensoorten.

Ze leven vooral van insecten, maar in de winter komen ze ook op de voedertafel om daar de gepelde zonnepitten te eten.

De Brakwaterstrandschelp. [Rangia cuneata]

Dit is een betrekkelijk nieuwe zoetwatersoort voor Nederland. De eerste exemplaren zijn gevonden in Friesland, rond 2020.

De schelp heeft een afwijkende vorm van de al bestaande zoetwater-mollusken. Deze hebben over het algemeen een dunnere schelp. Deze soort is steviger en de schelp is boller dan de bekende zoetwaterslakken. Het "slot" is robuster dan die van bijv. Zwanenmossels. De afmetingen voor de volwassen exemplaren varieren van 35 tot 47 mm.

De Slanke sleutelbloem.

De Slanke sleutelbloem is een vaste plant, die ongeveer 20-30 cm hoog wordt.

Hij bloeit al vroeg in het voorjaar met prachtige oranje-gele bloemroosjes. Het is een zeer belangrijke "waardplant"voor diverse bijensoorten. Zodra de plant boven de grond komt vormen zich stervormige rosetten met langgerekte soms ronde bladeren en waar later, in het midden, de behaarde bloemstengel uit komt.

De plant komt voor van Zuid-Engeland tot Zuid-Rusland en van Zweden tot de Kaukasus. In Nederland is de soort vrij zeldzaam in Zuid-Limburg, in het oosten van het land en in Noord-Brabant, zeer zeldzaam in Gelderland en in het oostelijk rivierengebied.

In de Noordse mythologie is de sleutelbloem populair bij feeën en elfen.