Siberische braamsluiper [mogelijke soort] in de Eemshaven.

                                                                                Lat. naam: Sylvia curruca blythi

                                                                           English: Lesser White Throat ssp blythi

  

Deze [ondersoort]soort zit al een paar weken in het duindoorngebied, grenzend aan de voormalige koelbakken van de Eemscentrale, in het oostelijk deel van de Eemshaven. Ik ben er geweest op 28 december 2013.

Rond de klok van 11 uur was ik, onder telefonische begeleiding op de plek aangekomen

waar de vogel moest zitten. Het is een open plekje tussen de bossages. Er vlogen enkele Pimpel- en Koolmezen, een Roodborstje, een Winterkoning en een Zwartkop rond. Ik ben op de open plek blijven staan met de zon in de rug. Tegen 11.50 uur zag ik iets licht-bruins in de ondergroei bewegen. Even later vloog de gezochte vogel boven in een duindoorn, om zich te goed te doen aan de insecten, die zich tussen de bessen hebben verstopt. Zo af en toe wordt er ook een besje van de Duindoorn gegeten. Kort daarop vloog hij weer in het dichte struikgewas, om zijn verenkleed weer in orde te brengen. Daarna was het weer eten geblazen. Op een afstand van zo'n 6 meter bij mij vandaan, kon ik leuke opnamen maken. tegen kwart over 12 vloog hij verder weg, om uit het zicht te verdwijnen, maar dat vond ik niet erg, want ik had mooie foto's van deze zeldzame doortrekker.

Erkenning: Met de huidige kennis van de kenmerken en zonder DNA-materiaal, is deze soort door het CDNA, nog niet als aparte "soort" erkent. het is nu nog een ondersoort van de "noordelijke" Braamsluiper.

Daar gaat 'ie.

Huismus [Passer domesticus].

Huismus, mannetje.

Huismus, vrouwtje.

Huismus-vrouwtje met 2 jongen.

Engels: House Sparrow
Duits: Haussperling
Gronings: Graauw Jobke

Zelfs mensen die geen vogels kijken en herkennen, schrikken ervan dat een vogel die 100-den jaren lang een bekend straat- en tuinbeeld was, hard in aantal achteruit ging en inmiddels op de Rode Lijst staat. Dit "Straatschoffie" heeft het de laatste jaren erg moeilijk, omdat de mensen te opgeruimd worden en niet meer zoveel voedsel weggooien, zoals door de broodkruimels van het tafelkleed buiten uit te kloppen. Ook zijn de tuinen en erven opgeruimder dan ooit. De Huismus is een scharrelaar. Ze zoeken hun voedsel zowel in het gras als op een kale akker. Het zijn echte alleseters, maar de jongen worden, in het begin vooral gevoerd met allerlei insecten, omdat zich hierin groeizame en noodzakelijke eiwitten bevinden.
Ze broeden onder dakpannen [oude cement pannen] die niet al te passend op het dak liggen. Tegenwoordig zijn de meeste gebouwen bedekt met zgn. "sneldekkers". Vaak worden er dan ook nog strippen gebruikt die in de grotere naden en onder gevel- en nokpannen worden geplaatst, zodat de mussen en spreeuwen niet meer "onder de pannen" kunnen komen. Thuis heb ik al jaren een zgn. "mussenhotel" aan de gevel geplaatst en Gierzwaluw-pannen op het dak. Dat hier niet alleen de mussen gebruik van maken zal duidelijk zijn. Mijn "hotel" wordt al jaren gebruikt door Kool- en Pimpelmezen en de dakpannen door spreeuwen. Ik vind het best.
De mannetjes zitten in het voorjaar op de rand van de dakgoot te zingen om een vrouwtje te lokken.

Jonge Huismussen, "Wat loopt daar"? 

De mussen bij ons in de wijk broeden wel veel in nestkasten, maar even zo goed wordt er in boomholtes gebroed. De vrouwtjes leggen 4-6 eieren en broeden ongeveer 14-16 dagen. De jongen worden door beide ouders gevoerd. Ze hebben meerdere legsels per jaar en broeden in los-kolonie verband. Soms zie je grote groepen in de tuin, vooral na het broedseizoen, waarin ook veel jongen zitten, die na het uitvliegen op de grond worden gevoerd en niet terugkeren in het nest.
Nu, in de winterperiode, komen de vogels af op voedertafels en vetbollen. Omdat hier dan meerdere vogels bij elkaar zitten, zie je ook af en toe een Sperwer langs komen, om te kijken of er voor hem ook nog wat te eten valt. Soms lukt het, maar vaak niet, omdat de vogels dan in de dekking van een heg of andere dichte struiken vliegen.

Huismus-jong wordt gevoerd.

De Huismus is een vogel die voorkomt in heel Europa. In Italië en op Sardinië, komt de Italiaanse mus voor. Een aparte soort, evenals in Spanje.

Het is een "standvogel", die weinig van plaats verandert tijdens de trekperiode.

De dramatische achteruitgang van de Huismus, lijkt inmiddels wat af te remmen. In de eerste 75 jaar van de vorige eeuw, domineerde de Huismus het straatbeeld, maar gerekend vanaf 1960 is het aantal broedparen meer dan gehalveerd, tot naar schatting 500.000 tot 1 miljoen paartjes nu. 

Bij geen andere vogelsoort zijn mensen van zo nabij getuige geweest van de achteruitgang.

[Bron: Tuinvogeltelling en Sovon]. 

Sperweruil. [Surnia ulula].

Duits: Sperbereule.

Engels: Hawk Owl.

Sperweruil.

De Sperweruil ziet beweging. 

Zondag 24 november 2013 kwam er op de website van www.waarneming.nl een melding van een Sperweruil, in de wijk Marslanden in Zwolle. Dit is dan de derde waarneming voor Nederland vanaf 1999. De vogel zou reeds een week eerder waargenomen zijn. De daar op volgende dagen was het voor mij een wikken en wegen, om vanuit Delfzijl naar Zwolle te reizen. Om alleen te gaan, daar had ik geen zin in en enkele vogelvrienden bij mij in de buurt, hadden het te druk. Dus, dan ga ik maar niet. Totdat een andere vogelvriend op vrijdagavond belde en zei: "Als je er nog heen wilt, kun je morgenvroeg zo instappen". Dus toch nog de gelegenheid voor mijn eerste Sperweruil., een uiterst zeldzame soort in Nederland.

We zijn zaterdagmorgen om 07.00 uur vanuit Zuidbroek vertrokken en waren om half 9 op de plek van bestemming: de Marsweg. Toen we er aankwamen, waren we al niet de eersten meer. een 50-tal vogelaars liepen met camera's, verrekijkers en telescopen op het fietspad, cq secundaire-weg. Het begon net licht te worden door de grauwe wolken.Bij onze aankomst zat de vogel op een lichtmast langs het sportveld, om even later in een boom te vliegen, toen naar de andere kant van de weg en even later weer terug naar een boom, boven de sloot, langs het sportveld. Steeds maar rondkijkend wat er allemaal beneden hem gebeurde. En ja hoor, even later ving hij een dikke vette muis, die hij verorberde op een boomtak. Men vertelde mij dat hij wel 5-6 muizen per dag at. Ook had hij al een mol en een rat gevangen.

Het heen en weer vliegen van de uil herhaalde zich een paar keer onder het oog van inmiddels zo'n 200-250 vogelaars. tegen 11.00 uur begon het te motregenen en wij vonden het tijd worden om huiswaarts te keren, met voldoende foto's. We hadden beiden een nieuwe soort en een fijne dag gehad.

Kenmerken van de Sperweruil:

De vogel heeft een lengte van 35-43 cm en een spanwijdte van zo'n 70-82 cm. Hij leeft voornamelijk in naald- en loofbossen van midden- tot noord-Scandinavië, in de nabijheid van moerassen en watergebieden. Meestal broedt hij op de bovenste richel van een berg.

Deze Sperweruil is tot vandaag 2 december, 1628 keer gemeld op www.waarneming.nl

Er werd niet alleen gefotografeerd.