Vanmorgen op de fiets naar Polder Breebaart, vlak bij Termunten, niet ver van mijn woonplaats.
Een stoeltje mee, het statief mee, de camera mee en niet te vergeten je mobiele telefoon, thermoskan met koffie en een broodje voor tussen de middag.
Alles in stelling gebracht achter het kijkscherm en nu maar wachten op de vogels. als eersten kwam er een groep van zo'n 15 Aalscholvers aanzwemmen die met z'n allen aan het "vissen" waren. Regelmatig dook de groep onder en kwamen ze weer boven en niet alle vogels hadden wat gevangen. Vlak daar achter aan kwamwn de eerste Grote zilverreigers, die gebruik maakten van de vismethoden van de Aalscholvers. Die jagen de vissen [in dit geval de Zandspiering] op naar het ondiepere water. op een gegeven moment waren er zelfs 14 exx.
In de verte hoorde ik het getwinkel van de Baardmannetjes. In het riet, vlak bij mijn zitplaats, zat een paartje. Knabbelend aan de rietpluimen om de zaden te eten. Kort daarop vlogen ze weg omdat er Visarend overvloog. Ook de rest van de aanwezige vogels, o.a. een groep Lepelaars, maakten dat ze wegkwamen. Ze vlogen over de dijk naar het droogvallende wad om daar naar voedsel te zoeken.
Tijd voor een kop koffie en een broodje. Terwijl ik zat te eten hoorde ik het geluid van een Zwarte ruiter. Even ging hij voor het kijkscherm zitten, zag wat bewegen, vloog weg om direct daarna weer terug te keren in het ondiepe water voor het scher. Van deze vogel heb ik leuke foto's kunnem maken.
Voor de vogelsoort waar ik eigenlijk kwam, liet zich nog niet zien. Afwachten dus. Een stukje verderop, vlak boven de rietkraag vloog een vrouwtje Bruine kiekendief, geschrokken door een overvliegende Blauwe reiger verdween zij boven het geoogste bietenveld. Hier deden de reeds aanwezige Grauwe ganzen zich tegoed aan de achtergebleven bietenresten. In de verte hoorde ik een Wulp roepen. Het geluid werd steeds duidelijker en al roepend kwam hij over de dijk dichterbij.
Ook het IJsvogeltje liet zich, al roepend, even zien door op de rand van het scherm te gaan zitten. Ook hij bleef maar even, want de schrik was blijkbaar groot toen hij mij zag. Tegen 3 uur in de middag zag ik de vogel waar ik eigenlijk voor was gekomen; de Waterral. Een prachtige, schuwe rietvogel die je maar zelden ziet. Angstig om zich heen kijkend kwam hij steeds verder uit de rietkraag, om zich op een gegeven moment mooi te laten zien in de weersspiegeling van het water. Ik heb hier een flink aantal foto,s kunnen maaken en tot mijn grote verbazing kwam er zelfs nog jong van dit jaar tevoorschijn. Ik hoorde het al aan de kontacktroepjes tussen beide, dat er nog een vogel moest zitten en dat bleek dus waar. Een prachtige, onverwachte verrassing en mijn dag kon niet meer stuk.
