Alken en Zekoeten leven en broeden langs de westkusten van Engeland en Noorwegen. De dichtstbijzijnde kolonies bevinden zich op de rode rotsen van het Duitse eiland Helgoland. Dit eiland is gemakkelijk te bereiken met de veerboot vanuit Wilhelmshafen.
Na de broedperiode verspreiden zich, vooral de 1e jaars vogels, naar zuidelijker gelegen streken langs de kusten van West-Europa. ook langs onze kust worden ze regelmatig gezien. Vaak komt het voor dat het vogels zijn, die besmeurd zijn met vetten of olie. Echter van het overgrote deel van deze wintergasten is het verenpak in goede conditie en zien we hun prachtige verenkleed.
Dit jaar zaten er ook weer een paar "gezonde" Zeekoeten in de haven van Lauwersoog. Zelfs de ondersoort Gebrilde zeekoet. Regelmatig doken deze vogels naar voedsel en dat was prachtig om dit van heel dichtbij te zien en genieten van hun capriolen.
In de Eemshaven zaten tegelijkertijd ook 3 exemplaren en twee Alken. Ook de Alken kwamen heel dichtbij, omdat het water hoog was en bijna gelijk stond met de glooiing. Ik stond met de auto vlak bij het water en keek over het water. Ze doken veel naar voedsel en af en toe was het raak en kwamen ze boven met een Schelvisje of Wijting. Als ze boven water waren riepen ze naar elkaar, alsof ze wilden zeggen: "Zo dat was er weer eentje". De sfeer van het genieten werd nog vergroot door een flinke, korte regenbui.
De Zeekoeten hebben een langere snavel dan de Alken.
Al met al weer een leuke morgen in de Eemshaven.
