Mooi resultaat in 2017.

Dit jaar een mooi resultaat geboekt met 5 min of meer [zeer] zeldzame waarnemingen. te weten:
Als eerste van dit jaar de Ringsnaveleend. De eerste keer gezien op 12 februari.
Deze verbleef, in gezelschap van meerdere Kuifeenden, zeker 2 maanden in de vijver bij de v.m. Eendracht in Appingedam. De Ringsnaveleend komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika.

Ringsnaveleend in Appingedam.

Grote grijze snip in Ezumakeeg. [Aan de Friesse kant] op 28-07-2017. Dit is ook een zeldzame vogel uit Noord-Amerika die hier zelden voor komt.

Grote grijze snip in Ezumakeegh.

De Grijze wouw bij Tetjehorn [Schildmeer-Groningen] uit Midden- en Noord Afrika. Deze vogel verbleef hier vanaf 1 augustus 2017. Later werd hij regelmatig gezien in de omgeving van Dannemeer

Grijze wouw bij Tetjehorn op "zijn"slaapplek.

De volgende in deze serie is de Zwartbuikwaterspreeuw bij Peize. Deze vogel verbleef hier bij het bruggetje en later bij een overstort.

Zwartbuikwaterspreeuw bij Peize.

Als laatste soort zag ik op 06-11-2017, mijn eerste Grote kruisbek, in de omgeving van Diever. Hier verbleven enkele weken tussen de 3 en 20 vogels.

Paartje Grote kruisbekken bij Diever.

De Grote zaagbek. [Mergus merganser]

Deutsch: Butterente.
Enlish: Goosander.

2 mannetjes Grote zaagbek.

De Grote zaagbek is een broedvogel aan rivieren met helder en traag stromend water in de bosrijke omgeving van gebieden in hoog boven in Scandinavië. De vogel broedt op de grond, in nissen en holen, maar ook in nestkasten. Buiten de broedtijd kun je grote groepen[ tot 10.000 vogels] aantreffen om gezamenlijk te ruien op de geliefde meren. Trekt in de winter naar binnenlandse grote, open wateroppervlakten en je ziet ze zelden op zoutwater plekken.

Paartje Grote zaagbek.

ook de kleinere wateroppervlakten worden niet gemeden en zijn vaak in gezelschap van andere watervogels als: Smienten, Kuifeenden, Tafeleenden en Meerkoeten.
Ze zijn nogal schuw en als je te dicht bij komt, zwemmen ze van je af.

2 Vrouwtjes Grote zaagbek.

Het mannetje heeft een mooie, donker groene kop, kleine haak aan het eind van de snavel en een opvallende roomkleurige hals en flanken. Het vrouwtje is minder opvallend met een fijne,grijzige gloed over de veren over de flanken en rug en een typische "HermanBrood-achtige" ruige kuif. Ook is de mooie rode snavel een goed kenmerk. De Grote zaagbek eet alleen maar dierlijk voedsel.
Het is een uitstekende duiker, jager en zwemmer.

De Nationale Tuinvogeltelling 2018.

Tel mee, want het is belangrijk.

De Muurvaren.[Asplenium ruta-muraria L].

De muurvaren is een vrij algemene verschijning in Nederland, mits er voldoende oude, gemetselde muren aanwezig zijn. ook moet de biotoop voldoen aan de speciale, samengestelde specie die gebruikt is. Oorspronkelijk groeit de plant in rotsspleten in kalkrijke gebergten in Europa en zuidwest Azië.

Een fraai exemplaar van de Muurvaren.

De standplaats van de planten is droog tot matig droog, maar wel moet er af en toe regenwater bij de planten kunnen komen. Dat loopt dan langs de muren naar de planten. De planten staan aan de daglicht gerelateerde muren. De plant wordt maximaal 25 cm. hoog en groeit zowel verticaal als aan een gewelf. Het wortelstelsel hecht zich wijd vertakt tussen de mortel.
De soort komt vrij algemeen voor in het hele land, behalve in Zeeland, op de Waddeneilanden en in Drenthe.

De planten groeien in alle richtingen.

Grote kruisbek [Loxia pytyopsittacus].

De familie Grote kruisbek. Links 2 jongen, en rechts een mannetje en een vrouwtje.

Gistermorgen naar het Westerveld voor de Grote kruisbekken. Deze mooie vogels verblijven al een aantal dagen in deze omgeving. Ze komen uit Scandinavië en overwinteren in ons land en de zuidelijke landen van Europa.

Van deze soort is de snavel en de kop veel forser dan die van de `gewone` Kruisbek.

We waren er om half 11 en toen we naar `de 3 berken` liepen hoorde ik ze al in de dennen. Gelukkig ze waren er nog. Het zijn vogels en ze kunnen zo maar ergens anders zitten. Af en toe hoorden we het geluid dichterbij of verderaf, maar we zagen ze niet. Tegen 12 uur vloog er een vrouwtje een paar keer bij ons langs, maar ging niet zitten in één van de berken. Wel verdween ze uit het zicht, door aan de andere kant van een Dennenboom te gaan zitten.

Het hele mooie mannetje.

De opwinding was dan ook groot toen er plotseling tegen kwart voor één 4 vogels aan kwamen vliegen en die gingen in de berken zitten. De sluiters van de opgestelde camera´s klikken of hun leven er vanaf hing. Het was een paartje met twee 1e Kj. jongen. Een prachtig rood mannetje met een okergeel vrouwtje en 2 grauwe jongen.

Het jong bedelt om voer.

Eén van de jongen bedelde nog om voer bij het vrouwtje. Ze kwamen steeds lager in de berken, om even later bij een plasje te gaan drinken. Eerst het vrouwtje en even later het mannetje. Er stond erg veel gras om een goede foto te maken. Wat een geweldige belevenis van deze prachtige vogelsoort uit Scandinavië.

Na 90 foto´s was mijn accu leeg en geen reserve mee, dan maar tevreden naar huis. Een hele mooie, geslaagde dag waarop je een hoop geduld moest hebben.

De fotografen op een rij.

Zwartbuikwaterspreeuw [Cinclus cinclus cinclus].

English: Dipper
Deutsch: Wasseramsel

Vanmorgen voor de 2e keer vol verwachting naar Peize gereden voor de zeldzame Zwartbuikwaterspreeuw. Dit is een wintergast, die zich sporadisch in ons land laat zien. Toch komt er bijna in iedere winter wel een waarneming ergens in Nederland.

De Zwartbuikwaterspreeuw.

Op de bekende plek lukte het niet. Daar zaten Anneke en Jennie op hun stoeltjes te wachten. Maar geen vogel. Na een fikse wandeling van een 3 kwartier, een paar natte voeten en onder de modder, vonden we hem op een andere plek. We werden eigenlijk op het verkeerde been gezet van de te lopen route. Anneke liep met ons mee langs het Lieverense Diepje, want die had hem ook nog niet op de foto.

Even achterom kijken naar de IJsvogel die van zich liet horen.

De vogel is zeer beweeglijk en kan eigenlijk onder water gewoon staan om zijn prooi te vangen. Soms "staat" hij gewoon in snel stromend water, vooral bij hoogteverschillen in een beekje of riviertje. De prooi bestaat meestal uit larven van insecten en soms een klein visje. Hij is helemaal niet schuw en laat zich heel makkelijk benaderen, tot op enkele meters. Hij zat zich te poetsen op een muurtje bij een overstort. Dat was op 4 meter afstand. Een lust om naar te kijken.

Blijven poetsen voor een waterdicht verenkleed.

Ik wist zelfs niet dat ze op water konden drijven maar hij bleef zich poetsen in het heldere water.
We vroegen aan iemand waar we het beste langs terug konden wandelen en binnen 20 minuten waren we op onze startpunt terug met een serie mooie foto's van deze zeldzame wintergast.

Nog even mooi in het zonnetje.

Kraanvogelreis naar MVP.

In de week van 9 tem 14 oktober zijn we met een paar vogelvrienden naar Pruchten geweest. Hier hadden we ons verblijf in een vakantie-woning op Naturcamp Pruchten.

Ochtendgloren bij Bresewitz.

's Morgens vliegen de 1000-den Kraanvogels vanaf Oie naar de foerageergebieden, rondom de Oostzee van Mecklenburg-Vorpommern. De vogels hebben 's nachts geslapen op Oie en Grosse en Kleine Kirr. Dat is een fantastisch gezicht en vooral als er dan ook nog 1 of 2 Zeearenden tussendoor vliegen.
We hadden het fotografie-weer niet mee. Ook het aantal Kraanvogels viel wat tegen.

Rest volgt

IJsvogel up-date.

Inmiddels is het broedseizoen voor vogels al weer voorbij. Een enkele soort zal nog kleine jongen hebben, zoals de Boerenzwaluwen, maar de meeste jongen zijn vlieg-vlug en vliegen op eigen vleugels.
Zeer waarschijnlijk heeft mijn hulp in de afgelopen "winterperiode" er toe bijgedragen dat de IJsvogels hier in de buurt een goed seizoen hebben gehad. Tenminste 3 jongen zijn groot geworden en gaan nu hun eigen weg. Het begin van het broedseizoen heb ik gemist vanwege vakantie, dus hoeveel jongen er toen waren weet ik niet. Meestal hebben ze meerdere broedsels [2 à 3]
Nog even een opfrissertje van dit voorjaar.

IJsvogel-man met visje.

Nadat de vorstperiode was afgelopen en ik geen wakken meer open moest houden, zag ik in het prille voorjaar steeds het mannetje IJsvogel die op een gegeven moment steeds achter een vrouwtje aanvloog. Dat moet het goede moment geweest zijn voor de paarvorming. Na eind maart heb ik ze beiden niet meer gezien. Af en toe nog wel gehoord in de struiken. Tot afgelopen week woensdag 23 augustus. In één van de beide vijvers zat een paartje met drie jongen. Eén van de beide ouders was op dat moment bezig met het verjagen van zijn eigen jongen, om zoveel te zeggen van: "Wegwezen hier, we hebben je groot gebracht en vanaf nu moet je op eigen vleugels verder".
Ik hoorde ze af en toe nog wel bedelen om voer en dat werd ook gebracht. Soms zaten ze recht boven mij zitten en even later in de struiken aan de andere kant van de vijver. Te ver weg om ze goed te kunnen fotograferen. Na donderdag zag ik af en toe meer dan 2 vogels en begin deze week alleen nog de beide ouders. Nu maar hopen op een niet al te strenge winter, zodat de jongen van dit jaar en de andere IJsvogels, volgend jaar weer met succes kunnen broeden en hun jongen grootbrengen, zodat de populatie kan groeien.

Turend naar een visje.

Op zaterdagmorgen 2 september heb ik nog een poosje staan kijken bij de IJsvogels. Nu waren er weer 4 vogels. Zijn de jongen dan toch nog niet weg?
Word het geen strenge winter, dan heb ik ook weinig te doen, maar als het nodig is, dan ...............

De zeer zeldzame Grijze wouw [Elanus caerculeus].

Grijze wouw, juveniel.

De Grijze wouw is een zeldzame dwaalgast uit West- en noord Europa. Tussen 1971 en nu is de vogel slechts 22 keer in Nederland waargenomen. Het is de 2e waarneming voor de provincie Groningen. De eerste waarneming was op 20 en 21 augustus 2015 in de omgeving van gemeente De Marne.
In 2000 zat er een vogel geruime tijd, van 4 juni tot en met 23 augustus, in en rond de gemeente Emmen.
De vogel leeft vooral in een omgeving waar savannes te vinden zijn, de buurt van graslanden en in landbouwgebieden, al waar hij vooral jaagt op grotere insecten, reptielen en kleine zoogdieren. Hij bespiedt ze vanaf een hoger gelegen punt als: dode boomtakken, telefoonpalen en bovengrondse elektrische leidingen.
"Onze", zeer zeldzame, Grijze wouw verblijft nu al twee weken in de buurt van het Schildmeer en het Dannemeer.
Vrijdag 1 september zat deze vogel er precies 1 maand. Ik ben vanavond nog even wezen kijken en 5 minuten na aankomst op de slaapplek zat hij er al. Maar niet lang. Waarschijnlijk geschrokken door een wegspringende reebok in het riet, vloog hij weg en ging ver weg bij mij vandaan in een boomtop zitten. Ik heb nog een half uur gewacht, maar hij bleef op grote afstand.
De vogel heeft er uiteindelijk gezeten tot en met 5 september 2017  en we hebben er dus ruim 5 weken van kunnen genieten.

Grijze wouw, juveniel.

Op 16 september was de vogel weer terug, op vrijwel dezelfde plek. Ook nu wordt hij weer dagelijks op zijn vaste slaapplek gezien.

Grote vuurvlinder en meer.

De, in Nederland, zeldzame Grote vuurvlinder.

Gistermorgen zijn we in alle vroegte vertrokken naar Overijssel. Ergens in Overijssel is een plek waar de zeldzame Grote vuurvlinder in Nederland nog voorkomt. Na een rit van ongeveer anderhalf uur kwamen we op de plek aan. De zon kwam op met een mooie oranje "schapen"-wolkendek. Tegen 05.40 uur zou de zon officieel opkomen en dan moet je er bij zijn. Het was de afgelopen nacht koel geweest, want de eerste libellen waren mooi met dauwdruppels bedekt. Dat was het waar we naar zochten en vast te leggen. Het was even zoeken in de natte, hoge begroeiing. Goed voorbereid hadden we een oude broek aangetrokken en al na een paar keer door de knieën te zijn gegaan, scheurde mijn ene broekspijp bijna geheel af.

Grote vuurvlinder met ingeklapte vleugels.

De Vuurrode heidelibel zagen we veelvuldig met min of meer rode kleur. Het mannetje van de Zwarte heidelibel was ook erg fraai met dauwdruppels bedekt, even als het vrouwtje. Ook diverse juffers waren wat moeilijker te onderscheiden, maar toch maar een foto van maken want je weet maar nooit of er een bijzondere soort tussen zit. In ieder geval zagen we de Grote roodoogjuffer met zijn mooie, fel rode ogen. Ik heb nog een groot aantal soorten juffers om te determineren. Enkele juffers speelden verstoppertje. Als je ze wilde fotograferen, kropen ze aan de achterkant van de stengel waarop ze zaten. Als je dan met je hand bewoog naar de zijkant van de stengel, kropen ze weer terug in beeld.

Vuurrode heidelibel.

Terwijl de zon steeds hoger kwam, begonnen de opgedroogde en opgewarmde libellen en juffers te vliegen en dus ook moeilijker te fotograferen.
We troffen ook nog een mooie bedauwde vlinder aan, waarvan we de naam niet kenden. Uitzoeken dus.
Tegen half 10 gingen we op zoek naar de Grote weerschijnvlinder, die zich in een oude eik met sapstromen zou bevinden. Wat we aantroffen waren alleen een 6-tal Atalanta's, echter geen Grote weerschijnvlinder. Een stuk verder gereden naar de plek waar we de Kleine- en grote vuurvlinder zouden kunnen zien. Na een wandeling van 800 meter, kwamen we op de bewuste plek aan. En inderdaad zagen we langs het fietspad als eerste de Kleine vuurvlinder en na een korte zoektocht ook de grote vuurvlinder. Wat een prachtige vlinder is dat. Ik heb er ongeveer 100 foto's van gemaakt, omdat ik zeker wilde zijn dat hij er goed opstond, want van stil zitten hebben ze nog nooit gehoord. Toen we terug liepen naar de auto, zag ik een Gewone oeverlibel die een langs vliegend Bruin zandoogje ving er er mee weg vloog. Dit had ik nog nooit gezien.

Bedauwde Bruin zandoogje [vrouw].

Na een tevreden, succesvolle en geslaagde morgen, keerden we om half 12 huiswaarts.
Op de terugweg toch nog even weer bij de oude eik gekeken, maar ook nu geen Grote weerschijnvlinder. Volgende keer beter.

Kop-detail van de Paardenbijter.

De Dagpauwoog [Aglais io].

Van rups tot vlinder.
De Dagpauwoog is een vlinder uit de familie van de dagvlinders. Het vrouwtje "plakt" haar 50-150 eieren onder een blad van de Brandnetel. Want dat is voor deze vlindersoort de waardplant. De eieren komen, bij ideale weersomstandigheden, na een paar weken uit.

Rupsen van enkele dagen oud.

De rupsen, vlak voor het verpoppen.

De jonge rupsen zijn eerst geel-groenig van kleur en verblijven in een spinsel. Na iedere vervelling worden de rupsen donkerder, tot ze uiteindelijk zwart zijn met witte stippen en stekelige haarborstels over het hele lichaam. Al 20-25 dagen na de geboorte van de rupsen gaan ze verpoppen en hangen dan onzichtbaar voor predatoren aan de onderkant van het blad van de Brandnetel. De cocon heeft een mooie, glanzende goud-koperen kleur. Dat is alleen al mooi om te zien. [foto volgt]
11 dagen na het verpoppen van de rups, komt de "nieuwe" vlinder tevoorschijn. Om uit de cocon te kruipen moet een hele krachttoer worden verricht en duurt ongeveer een half tot een heel uur. Na een uur van rekken, strekken en oppompen kan de vlinder vliegen.

Vlinder van de voorjaars-generatie.

De nieuwe generatie van de Dagpauwoog zie je vanaf eind juni en vlinders van voor die tijd zijn zgn. overwinteraars. Ze overwinteren in vorstbestendige ruimtes, als kelder, schuurtje en soms in trappenhuizen. Hier kruipen meerdere exemplaren bij elkaar.
De vlinder leeft van nectar en het sap van rijpe en gekneusde vruchten.
De voorjaars-generatie van de vlinders hebben vaak licht "beschadigde" vleugels, terwijl de zomer-generatie, mooie, gave en onbeschadigde vleugels heeft.
De lengte van de vlinder, gemeten over de voorvleugel, een lengte van zo'n 60-70 mm.

Jong leven op Camping "Bij de Schaapskooi".

Het is juni en dus zomer. Al zou je dat vandaag en voor morgen, niet zeggen. Toch gaat het dieren- en plantenleven gewoon door, als was het echt zomer. Zo ook op Camping "Bij de Schaapskooi" in Hulsen, bij Nijverdal.

Eén van de 4 jonge Toggenburgergeitjes.

Het vrouwtje van de Roodhalsgans.

De beide paartjes Roodhalsganzen zitten nu nog te broeden, maar vandaag of morgen komen de eerste 5 eieren uit. Er zijn uiteindelijk 3 Roodhalsjes geboren op maandagmorgen 26-06-2017. Eind van de week komen de andere eieren uit.
Het begon met de geboorte van de Toggenburgergeitjes op 6 mei. Eerst weren er 3 geboren bij één Geit en later nog eentje bij een andere geit. Deze was veel groter dan de eerste drie.
Enkele weken later werden er op vrijdag 8 juni 6 Keizergansjes geboren. Helaas bleven er maar 2 kuikens over, door een paar dagen koud en regenachtig weer zijn de kuikens overleden. Nu ze op de grote weide lopen groeien ze als kool.

De eerste 3 kuikens zijn geboren.

Er vliegen nu 3 jonge Goudvinken rond en de Staartmezen, Pimpel- en Koolmezen blijven niet achter. De Staartmezen zag ik de afgelopen week met 19 exx. rondvliegen door de boomtoppen. Ze zitten geen moment stil.

Jonge Goudvink snoept van de krenten.

De Goudvinken houden zich ook op in de boomtoppen, maar komen regelmatig naar beneden om zich te goed te doen aan de verkleurende krenten. Echter het broedsel van de Wielewalen is verstoord door de Gaaien. Dat is erg jammer, maar de volgende keer gaat het misschien wel goed. Zo is de natuur!!

In het geitenhok broedden een paartje Boerenzwaluwen en hiervan zijn de jongen reeds uitgevlogen. Ze zitten nu onder de overkapping en worden door de ouders gevoerd.
Vlak bij onze caravan zit een merelnest. Donderdagmiddag vloog het vrouwtje met een halve, lege eierdop het bos in. Nu, zaterdag 24 juni, liggen er 4 kale, grijze jongen in het nest. Ook rond de camping, gelegen aan de rand van het natuurgebied "Het Wierdense veld" is er genoeg te beleven. Met zo'n 80 soorten vogels, 15 soorten dagvlinders en tientallen soorten libellen en juffers, waaronder de vrij zeldzame Noordse witsnuitlibel.
Zo zie je maar, er is genoeg te zien op en rond een camping, als je je ogen maar goed de kost geeft.

2 jonge Boerenzwaluwen onder de overkapping.

Steenuilen ringen. [Athene noctua]

Jonge Steenuil.

Zaterdagmorgen, 3 juni 2017, was het dan zover. Jonge Steenuilen ringen.
Ik had de ringer Albert al eerder ontmoet bij ons op de camping, waar hij ook een Steenuilenkast heeft hangen en wel toevallig naast onze caravan. Vorig jaar heeft er een paartje Spreeuwen in gebroed en dit jaar nam de Merel bezet van het plankje bij de nestingang. Ik zei tegen Albert dat ik wel een keertje mee wilde om te ringen. Zijn antwoord was: Je krijgt wel een berichtje of een belletje. Ik gaf hem mijn kaartje en we namen voorlopig afscheid. Vol spanning bleef ik in afwachting van een berichtje. Tot donderdag 1 juni, toen in de mailbox een positief berichtje zat van Albert. We hebben over en weer gebeld en de afspraak gemaakt voor 3 juni. Toen ik om 10.45 uur bij het adres aankwam, stond de familie al op mij te wachten. Aanwezig waren: Albert zijn vrouw, zijn zoon en dochter en de 4 kleinkinderen. Dit was een éénmalige actie met zo'n grote groep mensen. Ook waren de beide bewoners van het pand er bij aanwezig.

Eerst werd de kast afgesloten met een verfrol en gecontroleerd op de aanwezigheid van de jongen. Een verfrol wordt geplaatst om te voorkomen dat de jongen door het gat naar buiten vallen/vliegen. Bij de eerste controle lagen er 4 mooie, witte eieren in het "nest". Ze waren alle 4 uitgekomen en nu zaten er 4 mooie, ringbare jongen in de kast. De "takkelingen" waren er klaar voor om geringd te worden.

Aandacht voor het ringen.

Op de foto.

Iedereen keek aandachtig toe hoe het allemaal in zijn werk ging. Vooral de kinderen waren dol enthousiast. Eerst ringen, dan de vleugellengte opmeten [voor het bepalen van de leeftijd] en dan nog even wegen. Nadat iedereen een uiltje had vastgehouden, al of niet met een linnen zakje om de poten, tegen bescherming van de scherpe nagels in je vel, en iedereen op de foto was gezet, gingen ze weer richting van de kast. De 4 uiltjes kregen de namen van de kleinkinderen.
Een ieder die een uiltje had vastgehouden gaf deze terug aan opa en die zette ze terug in de kast en de klus was geklaard.
Albert, namens alle aanwezigen bedankt voor deze fijne morgen, waar menigeen iets van had geleerd van iets dat je zelden mee mag maken. Albert, nogmaals bedankt.

Op of in de weegschaal?

De Zwarte roodstaart.

Vorig jaar een broedgeval onder de zonnepanelen van de buren. Nu bij ons in de tuin. Half maart heb ik een plankje onder de overkapping gemaakt met de bedoeling om broedgelegenheid te creëren voor de Zwarte roodstaart. Dat is dus gelukt.

Zw.roodstaart met voer.

Op 21 mei zit het vrouwtje stevig broedend op het nest. Ze laat zich door niets en niemand van de wijs brengen. 27 mei zijn we onverwachts van vakantie terug gekomen i.v.m. ziekte. Ik keek in het nest, geen broedvogel aanwezig en zag er 5 spierwitte eitjes in liggen. Tegen drieën zag ik voor de zoveelste keer dat het vrouwtje lege eierschalen aan het wegslepen was. Zeker tot 10 uur in de avond vlogen beide ouders af en aan met voedsel.

Plankje voor het nest van de Zwarte roodstaart.

Zw.roodstaart vrouw.

Vanmorgen 28 mei, alarm bij het nest want ik kwam te dichtbij. Beide ouders vlogen luid roepend in de Leilinde, met de melding dat ik daar eigenlijk niet mocht komen.  ook een Ekster had waarschijnlijk door dat er iets gaande was, want die kwam om 09.15 uur poolshoogte nemen. Laat die Eksters maar mooi wegblijven. Als er een Ekster te dichtbij kwam, was 11 van de ouders steeds aanwezig om hem weg te jagen.
Regelmatig zie ik het vrouwtje met voer aankomen, maar het mannetje minder. Deze vliegt via een andere weg met voer naar het nest. Vandaar. Het vrouwtje kwam al met een "poepzakje" uit het nest. Dus dat gaat goed met de jongen. Ik hoop dat ze alle vijf groot worden, want het is een mooie vogel om te zien. Ik hou jullie op de hoogte.

Zwarte roodstaart-man

Zw.roodstaart vrouw kijkt naar het nest.

Kruisbek. [Loxia curvirostra]De Kruisbek is een broedvogel van naaldbossen en dan voornamelijk sparren

De Kruisbek is een stevig gebouwde vinken-soort, die soms als invasie vogel uit Scandinavië, in grote aantallen in ons land verblijft. Meestal komt dat door voedsel schaarste in het hoge noorden.
De Kruisbek is een broedvogel van naaldbossen en dan voornamelijk met veel sparren. Ze broeden hoog in de boomtoppen van de sparren omdat de naalden daar veel dichter zijn dan lager tussen de takken. Het nest wordt gebouwd van takjes en mossen, afgewerkt met fijne haren. Hierin legt het ♀ [vrouwtje] 4-5 eieren. Ze broeden al vrij vroeg in het voorjaar, dat kan al in februari/maart. Ze hebben een vrij lange broedperiode. De broedduur is plm. 15 dagen en beide sexen broeden.

Kruisbek-mannetje.

Het is de meest algemene en wijdst verspreide van de 3 soorten.  De 2 andere soorten zijn: Grote kruisbek [Loxia pytyopsittacus] en de zeldzamere Witbandkruisbek [Loxia leucopterea]. De eerste vogels die ik ooit heb gezien was in 2011, hoog in de sparrenboom-toppen in een bos bij Midlaren. De tweede keer dat ik ze zag, was een groep van 11 vogels in het zand, op de camping Les Trexons in de Vogezen. En nu, 4 mei 2017, een prachtig stelletje die laag in een berk zaten langs het fietspad naar de Haarlerberg [Sallandse Heuvelrug]. Mijn aandacht werd getrokken door het veel en luid, metaalachtige gezang van het ♂. [mannetje] Dat vele malen achter elkaar herhaalde, vrij hoge "Glip, glip, glip, glip". Het mannetje zat ongeveer 4 meter hoog en het vrouwtje iets hoger.

Kruisbek-vrouw.

Kenmerkend voor de vogel is de gekruiste snavel waarmee ze gemakkelijk sparrenkegels en dennenappels kunnen ontdoen van hun schubben, zodat ze bij de zaden kunnen komen. Tijdens het foerageren maken ze weinig geluid waardoor ze niet zo gemakkelijk worden gezien en gehoord.
Ze komen voor van Zuid-Spanje tot aan Siberië en Griekenland/Turkije.
Bij het mannetje kruist de onder-snavel naar rechts en bij het vrouwtje naar links.
Op mijn foto staat een nog niet geheel uit gekleurd mannetje en een volwassen vrouwtje in zomerkleed.

Kruisbek-man.