Velduil. [Asio flameus]

De Velduil zat op ongeveer 50 meter afstand.

Toch nog een mooie aanvulling op mijn fotoserie, zo aan het eind van het jaar. Jarenlang had ik uitgekeken naar een Velduil, die niet al te ver weg zat. Voor velen een bijna dagelijkse vogel, voor mij bijna onbereikbaar.

Foeragerende vogel.

Ik ben niet zo iemand die er een fors aantal kilometers voor gaat rijden om een vogel te spotten. Nu zat hij redelijk in de buurt en dus ben ik er naar toe gereden. Met als resultaat een paar redelijke foto's.

Even de veren schudden.

Ik heb de vogel gefotografeerd op "gepaste" afstand.
Zie het resultaat van 2 uur geduld.

In gevecht met een Torenvalk.

Kerstdagen en Jaarwisseling 2015-2016.

Langs deze weg wil ik al mijn lezers en volgers en natuurlijk hun familie-leden, hele fijne kerstdagen en een voorspoedig Nieuwjaar toewensen. Ik hoop dat jullie volgend jaar weer net zo vaak mijn natuur-blogs lezen. Voor dit jaar allen hartelijk dank.

Roerdomp (Botaurus stellarus) bij Ezumakeeg-zuid in de winter, op 17-02-2010. 

Paarse strandloper. [Calidris maritima]

De laatste weken is het "rustig"in vogelland. Af en toe lees je een bericht van een bijzondere waarneming. Ik ben er de laatste dagen op uit getrokken om langs het wad iets leuks op te sporen. In de Eemshaven zit soms wel iets.

Paarse strandloper tussen het zeewier.

De kleine vogels laten zich bijna niet zien. Ze verbergen zicht in het struikgewas en schuilen voor de regen en harde wind. Koud is het niet voor de tijd van het jaar. Het is de laatste dagen rond de 10 graden.
Vorige week maandag waaide het zo hard dat ik bijna in het koude water rolde, maar de harde tot stormachtige wind is gelukkig gaan liggen en kun je weer rustig aan de buitenkant van de dijk lopen. Toch heb ik met de harde wind wel leuke foto's kunnen maken van de Paarse strandlopers, die samen met de Steenlopers [Arenaria interpres], bij hoogwater, tussen het zeewier hun kostje bij elkaar scharrelen. Als het laagwater is draaien ze steentjes om op zoek naar vlokreeftjes en ander klein voedsel.

Paarse strandloper.

De Paarse strandloper komt in de winterperiode in onze richting om te overwinteren. Ze komen vooral uit IJsland en Noorwegen waar ze op rotsige kusten leven van wat de zee aan kleine insecten biedt.
Het is een parmantig vogeltje die weinig stil staat en altijd bedacht is op aanstormende golven en daardoor moeilijk op de foto te krijgen. Maar het is mij toch gelukt. Zie het resultaat.

Paarse strandloper en Steenloper.

Paarse strandlopers.

Paarse strandloper in ruste. Dit zie je niet vaak.

ONZE nationale vogel.

                            Eindelijk hebben we dan onze eigen Nationale Vogel.

Gisteravond, in de uitzending van Vroege Vogels op NPO-2 is bekend geworden welke vogel is verkozen tot onze nationale vogel. Zoals in zovele landen om ons heen, hebben wij nu ook onze nationale vogel.
De Grutto is door het Nederlandse publiek verkozen tot Nationale Vogel. De verkiezing van de Nationale Vogel is georganiseerd door het VARA-programma Vroege Vogels, in samenwerking met Vogelbescherming Nederland. 
Bijna een kwart van de in totaal 41.669 stemmen is naar deze weidevogelsoort gegaan. 
De merel eindigde op de tweede plaats, de huismus op drie.

Vogelsoort:       Aantal stemmen:
1.   Grutto                           9973
2.   Merel                            4953
3.   Huismus                       4548
4.   IJsvogel                        4630 
5.   Kievit                            4043
6.   Roodborst                    3844
7.   Koolmees                     3252
8.   Boerenzwaluw              2276
9.   Blauwe reiger               1978
10. Ooievaar                      1788


LET OP: 19 en 20 maart 2016 is de DAG van de GRUTTO.
Bron: Vogelbescherming Nederland en Vroege Vogels.
Logo ontwerp: Eric van Ommen.

NatuurlijkNatuur

Ik ben op 25 oktober 2011 begonnen met deze blog en nu vandaag, iets meer dan 4 jaar verder hebben 25.000 bezoekers mijn blog bekeken.
Allen hartelijk dank.
Dit geeft mij de stimulans om door te gaan.

Bewijsplaatje.

Kokmeeuw [Larus ridibundus] in de winter.

Een groepje Kokmeeuwen in winterkleed in Appingedam.

De tijd is weer aangebroken om [kleur]ringen van meeuwen af te lezen. Als je een leuke plek weet waar regelmatig wordt gevoerd en ook nog dicht bij het water is, is de kans groot dat er gekleurringde meeuwen op af komen.

Kokmeeuw met ringnummer VT 3.601.840

Zo ook in Delfzijl. Ik heb de eerste twee al weer afgelezen en het seizoen moet eigenlijk nog beginnen. Op bovenstaande foto staat een Kokmeeuw die een vaste [winter]bewoner is van het Wilhelmina Park in Delfzijl. Ik zag hem daar al op 07-01-2015 en nu weer op 4 oktober j.l. De vogel is geringd op Handelskade West in Delfzijl, op 24-12-2002 en nu dus ruim 12 jaar oud.

Op 25 -10-2015 las ik een Kokmeeuw af op de Oterdummerpier. Het gaat om de vogel met kleurring: Wit L-C. Deze vogel is geringd op 11-11-2011 in het Noorderplantsoen in Groningen. Tot aan 25-10 is de vogel nog niet afgelezen buiten Groningen.

Kokmeeuw Wit L-C op de Oterdummerpier.

Gisteren, 08-11-2015 een Zilvermeeuw [Larus argentatus] met een stalen ring afgelezen op de Oterdummerpier. Het ringnummer is:
Zoolog. Museum
Copenhagen 
Danmark
4216491
Vandaag, 09-11-2015 kreeg ik al de terugmelding. Deze Zilver is geringd door Lars Hansen, op 14-06-1995 in Illumø, Fåborg in Denemarken. Hij is 287 Km van de ringplaats verwijderd en is nu 20 jaar, 4 maanden en 24 dagen oud.

Deense Zilvermeeuw met ringnummer 4216491

Trekvogels in de Eemshaven.

Staartmees. [Aegithalos caudatus]

Vanmorgen was het goed weer en de zon scheen. Er was weinig wind uit het NO en dat gaf de "Vogelaar" moed. In de singels en en struiken wemelt het van de kleine trekkers. Hierin kunnen ze zich verstoppen voor predatoren. En die komen nog al eens langs. Hieronder een kleine greep van wat er te zien was vanmorgen.
Ik kijk altijd tussen de "gewone" Staartmezen of er ook nog een Witkoppige staartmees tussen zit. Vandaag had ik geluk, want er zaten er 3 vogels tussen. De naam van de Witkopstaartmees is zeer toepasselijk, zie foto.

Witkopstaartmees. Aegithalos caudatus caudatus]

Het is druk in de Eemshaven. Vooral bij N-NO-wind komen de trekkers uit de Scandinavische landen en West Rusland. Een lust voor het oog om dit alles te zien. Je moet wel geduld hebben en even zoeken.

Zwartkop, man eet vlierbessen. [Sylvia atricapilla]

Deze Roodborst komt zeer waarschijnlijk uit Scandinavië. De Scandinavische Roodborsten overwinteren hier en onze vogels trekken verder naar het zuiden.

Roodborst. [Erithacus rubecula]

Goudhaantje. [Regulus regulus]

De Goudhaantjes zijn beslist geen stilzitters. Ze komen aanvliegen en duiken in de Grove den, eventjes zie je ze en als je geluk hebt komen ze na enige tijd weer tevoorschijn tussen de groene takken, waar ze spinnetjes en insecten kunnen vinden. En dan is het de kunst om ze scherp op de plaat te krijgen. Probeer het maar eens.
Goudhaantjes is een apart verhaal. Deze, slechts 5 gram wegende vogeltjes, maken dezelfde overtocht als b.v. de Kraanvogels, ganzen, roofvogels, e.d. Ik heb nog steeds diep respect voor dit kleine schepsel.

Goudhaantje tijdens de landing.

Kraanvogels [Grus grus] in Mecklenburg Vorpommern.

Kraanvogels. 

"Landende"Kraanvogels.

In de week van 12 tot en met 17 oktober 2015, zijn we naar Mecklenburg Vorpommern geweest om zeven dagen lang Kraanvogels te kijken. Toen we aankwamen op die maandagmiddag was het goed weer. De zon scheen en de temperatuur was om en nabij 16 graden.
Toen we op de camping "Naturcamp Pruchten" aankwamen, hoorden we de vogels al trompetteren naast en achter de camping. We hebben hier een 5-persoons huisje gehuurd en vertrokken van hier uit in de omgeving. Afgelopen weekend werden hier 55.700 Kraanvogels geteld in de Bock-Rügen Region. Dit is de officiele telling gedaan door vrijwilligers van het "Kranich Informationscentrum" in Gross Mohrdorf.
Op 31-10-2015 waren er nog "slechts" 11.100 Kraanvogels in het bovengenoemd gebied.

Gekleurringde Kraanvogel uit Estland.

Nadere info volgt zsm. met nog meer gegevens over de geringde Kraanvogels en foto's.
O.a de geringde vogel van de foto hiernaast uit Estland. Zie hieronder:

Colour rings: left/right leg	Metal ring ESTONIA MATSALU	No. of youngs in family	Date of ringing	Place of ringing	County	State	Coordinates of ringing place	Ringer	Observed in:
WBuW- WGW	S 1776	1	26-07-2006	Sutlepa	Läänemaa	Estonia	59 04N, 23 34E	Renno Nellis	Estonia

WBuW, WGW

S 1776

1

26-07-2006

Sutlepa

Läänemaa

Estonia

59 04N, 23 34E

Renno Nellis

Germany

16-10-2015

Uitreiking Gouden Lepelaartje aan Jan Glas.

Gouden Lepelaartje.

Vrijdag, 9 oktober 2015 was het dan eindelijk zover. Na 3 eerdere pogingen hebben we met een aantal mensen het voor elkaar gekregen dat Vogelbescherming Nederland het Gouden Lepelaartje uitreikte aan natuurliefhebber, beschermer, vogelaar, voor-strijder en tegen-strijder van recht en onrecht in de natuur, Jan Glas uit Hellum het Gouden Lepelaartje kreeg uitgereikt.

Toespraak door bestuur Vogelbescherming Nederland

Onder valse voorwendsels, in de vorm van een boekbespreking, werd hij naar het huis van Menno Gerkema "gelokt". We zagen hem aankomen met een gezicht van: "Wat is hier in vredes naam gaande?"
Na een paar lovende woorden van een bestuurslid van de VB en Han Peters, voorzitter van de VB, werd hem de gouden erkenning opgespeld, met bijbehorende oorkonde, en kreeg hij een fraaie bos bloemen, die hij direct afstond aan zijn vrouw.
Het bestuurslid Ilke Tilders van VB somde een hele reeks van activiteiten op, die Jan allemaal had georganiseerd in zijn leven. Enkele activiteiten van hem: Blauwe reigers opvangen, Ransuilen werkgroep, Steenuilen Werkgroep, Oeverzwaluwen inventariseren, bemoeienis met planning/ontwikkeling van het nieuw aan te leggen natuurgebied Dannemeer en zo kan ik nog wel even doorgaan. Zij overhandigde Jan ook de bijbehorende oorkonde.

Jan met de steendruk van de Steenuil.

Van de leden van de werkgroep NLD [Natuur en Landschap Duurswold] kreeg hij een mooie steendruk van een Steenuil.
Van de vrienden Henk, Jan en Ko ontving hij eveneens een fraai bloemstuk die hem werd aangeboden door Jan Hoving.
Onder het genot van een heerlijk hapje en drankje werd nog enige tijd doorgepraat over allerlei "natuur-zaken".


JAN, je hebt hem DIK VERDIEND!!

Jan Hoving biedt het mooie bloemstuk aan.

Bijzondere paddenstoelen op de Sallandse Heuvelrug.

De Sallandse heuvelrug, een uniek natuurgebied in Overijssel. Dit najaar heb ik, voor mijn doen, heel veel nieuwe soorten paddenstoelen gezien. Sommigen kende ik alleen maar van een plaatje of foto. Maar ook soorten die ik jaren geleden ooit eens een keer had gezien, zoals de Cantharel of Hanenkam en wat te denken van de Gekraagde aardster.

Bloeiende heide in september.

Gekraagde aardster.

Hier in de bossen en slootkanten van de Sallandse heuvelrug, wordt je telkens weer verrast door deze soorten en vooral als je dan ook nog een specialist om je heen hebt, die ze bijna allemaal bij naam weet te benoemen. Je moet ze wel weten te vinden en zonder hulp van Gerard Steyn had ik er vele gemist zoals de Gewimperde- en de Gekraagde aardster. Fiets je gewoon langzaam door het bosgebied, dan nog zul je ze erg snel over het hoofd zien. Maar als je ze eenmaal weet te staan, is het niet moeilijk. Elke volgende dag dat je er weer komt is de situatie anders. Soms zijn ze geheel verdwenen maar soms staan er ook veel meer.

Cantharel of Hanenkam.

De meeste kans op veel soorten heb je in beuken- en/of gemengde bossen met een zonnige strook op het zuiden gericht, met een beetje vochtigheid en met een paar uur zon per dag, dan vliegen ze als paddenstoelen uit de bosgrond. Zelfs op de kale droge zandgrond komen ze boven.

Rood met Witte stippen.

We deden een wedstrijdje van wie de eerste Vliegenzwam zou vinden.
Natuurlijk won Gerard deze strijd. Het was nog wel een kleintje, maar hij stond er wel.

Grauwe klauwier [Lanius collurio]

Deutsch: Neuntoter
English: Red-backed Shrike
Francais: Pie-grièche écorcheur

Grauwe klauwier [1e Winter].

Het is de kleinste soort van de voorkomende Klauwieren in heel europa en komt ook als zangvogel in Nederland voor. Hij heeft een "haaksnavel" en scherpe nagels aan de poten om grotere prooien als libellen, hagedissen, veldmuizen, maar ook kleine vogels te grijpen. Soms maakt hij een zgn. voorraadkamer door zijn prooi aan doorns en prikkeldraad te spiesen voor slechtere tijden.

Grauwe klauwier, mannetje. Gefotografeerd in de Vogezen. [juni 2014]

De Grauwe klauwier is in Nederland een schaarse broedvogel. Naeen korte periode van afwezigheid is er in 2012 weer een broedpaar waargenomen. De grootste populatie komt voor in het Bargerveen, ten zuiden van Emmen, met als goede tweede plek het Fochteloërveen. Ze komen in april terug uit Afrika om zich in hun broedgebied te vestigen. Meestal leggen ze 4-5 eitjes en zowel het mannetje als het vrouwtje broeden ze uit. Ze broeden alleen in gevarieerde landschappen als hoogveen en kleinschalige, oude akkerbouwgebieden en weidelandschappen.
Ze staan in Nederland op de Rode lijst als bedreigd en in Vlaandere als ernstig bedreigd. Over de hele wereld genomen is de Grauwe klauwier geen bedreigde soort.
Het mannetje heeft een zgn. "Zorro-masker".

Grauwe klauwier, 1e winter,  bij Tetjehorn in Augustus 2015.

De Wezel. [Mustela nivalis].

Deutsch: Mauswiesel
English: Weasel
Francais: Belette

Wezel.

Vorig jaar werden er regelmatig Hermelijnen [Mustela erminea] waargenomen bij de uitkijktoren in de Oostpolder langs het Zuidlaardermeer. Alleen die 4 keer dat ik er was, waren ze in geen velden of wegen te zien. Bij de trap van de uitkijktoren, waarvan de onderste treden kapot werden getrapt, zijn ze waarschijnlijk vertrokken. Hier zat een paartje met jongen.
Ook dit jaar is werd er weer regelmatig een exemplaar gezien en ook op andere locaties in de polder.Ik wilde het beestje ook nog graag eens op de "gevoelige plaat". Dus, dan maar op zoek. Wij met de fietsen achter op de auto naar Kropswolde. En verder op de fiets door de Oostpolder, Onnerpolder, Oosterpolder en de KWBP=Kropswolderbuitenpolder. Totale route-lengte van dit rondje Zuidlaardermeer is ca. 32 Km.

Wezel met pas gevangen Haasje.

Bij de uitkijktoren was geen Hermelijn te zien vanwege de drukte met dagjesmensen en die hebben meestal geen weet wat er leeft in de omgeving. Dan maar door naar de volgende bekende plek langs de Osdijk.
Echter halverwege lag een Haasje met iets bewegends ernaast. Er kwamen fietsers aan en  het "bewegende gedeelte" schoot over het fietspad naar de andere kant. het bleek een Wezel te zijn. Even later kwam hij/zij terug om zijn pas gevangen prooi op te halen. Hij ging links van het haasje staan en schoof hem naar de rechterkant van het fietspad. Weer gestoord door een tractor verdween hij in de berm. Gelukkig reed de tractor er niet overheen. ik heb het haasje opgepakt, hij was nog slap en warm, en weer naar de linkerkant gelegd.Even later kwam hij weer tevoorschijn, om te kijken waar zijn eten gebleven was. Dit gaf mij een mooie gelegenheid om een flink aantal foto's van de actie van deze rover in het gras te maken. Uiteindelijk heeft hij zijn voedsel toch opgehaald en in een holletje onder het droge gras, in de berm te verstoppen en onzichtbaar voor andere "jagers/dieven".

Gauw in de berm slepen.

Hier hebben de eventuele jongen in het nest een mooie maaltijd aan en waarschijnlijk blijft alleen het onderstaande over: [Zie foto] Hazenpootje.

Hazenpootje [Trifolium arvense].

Dit was een mooie, eerste ervaring met de ontmoeting van een Wezel.
Ook op de tweede plek was geen hermelijn te zien, maar ik ben meer dan tevreden met deze mooie foto's en ervaring.
Over een paar weken hebben de Hermelijnen jongen en dan is de kans groter op een ontmoeting, want dan zullen ze vaker op jacht moet voor hun voedsel. Dan maar hopen dat het lukt.

Op de uitkijk.

Verschil tussen Wezel en Hermelijn:
Een Hermelijn heeft altijd, dus ook in de zomer, een zwarte staartpunt.
Een Hermelijn heeft een langere staart dan de Wezel
De totale lengte van de Hermelijn is ca. 40 cm, de Wezel meet tussen de 17 en 31 cm, inclusief de staart van plm. 5 cm..
De Wezel is de kleinste van de twee.

De Boomkikker [Hyla arborea].

English: Europian tree frog
Deutsch: Laubfrosch

Boomkikker bij Bartelshagen.

Deze kikkersoort is gifgroen van kleur en leeft in singels, lage struiken met struweelzone aan de bosranden, houtwallen en moerasachtige gebieden, waar hij zich met zijn zuignapjes aan de voetjes doorheen beweegt. Vooral op het zuiden gerichte braamstruiken hebben de voorkeur om zich in op te houden. Hij kan zijn kleur veranderen van lichtbruin tot heel donkergroen. De lengte kan varieëren van 45 tot 55 mm. Voor de voortplanting is een zuurstofrijk watergebied nodig met goed ontwikkelde water- en oevervegetatie. Het water moet ondiep en open zijn en er moet weinig beweging zijn. Mijn eerste waarneming van deze mooie kikker was in Boek [spreek uit "beuk"] in de Müritz in Mecklenburg Vorpommern, op 11-09-2010. In de ochtend zag ik de kikker op een afrasteringshek langs een weiland. Het kon niet missen om hem te zien "groen op een roestig ondergrond".

Boomkikker in de Müritz.

Mijn tweede waarneming stamt eveneens ui de voormalige DDR, in de omgeving van Bartelshagen, op 23-09-2010. Op de fiets reden we van Lüdershagen naar Bartelshagen. Doordat we even stopten, zag ik een aantal Boomkikkers tussen de bramenbladeren. Ook hier kon ik een aantal leuke foto's maken. Eind vorige eeuw is de totale populatie in Nederland met 80% afgenomen en als zodanig kwam onze Boomkikker op de rode lijst van sterk bedreigde amfibieën en zwaar beschermde diersoorten. Zo wie zo is de Boomkikker, net als alle andere amfibieën beschermd volgens de Flora en Faunawet. Ik heb de soort tot op heden nog niet in Nederland gezien. Maar wie weet?

De Steenuil [Athene noctua].

Deutsch: Steinkautz
English: Little Owl
Francais: Chevêche d'Anthéna

Steenuil op de uitkijk.

De Steenuil is met zijn grootte van 23-27 cm de kleinste uil in Europa. In Groningen is de Steenuil zeer zeldzaam. Er zijn een paar plekken bekend waar je hem zou kunnen zien, maar dan moet je wel geluk hebben. {Maar dat is met vogels meestal zo]. Wij waren met vakantie in Nijverdal, op camping "Bij de Schaapskooi" en daar ontdekte ik in de omgeving bij toeval een paar jonge vogels. Eerst dacht ik dat het jonge.............[zie foto]

....... eerst dacht ik dat het jonge konijntjes waren.

......maar door de kijker waren het toch ECHT 2 jonge Steenuilen. Toen ze mij zagen staan op de weg doken ze onder de deur door, de loods in. WEG!! Om even later weer tevoorschijn te komen maar inmiddels had ik mijn camera schietklaar. Tijdens het fotograferen schoot de adrenaline door mijn aderen, want dit was voor mij een zeldzaam tafereel. Eén van de beide ouders zat achter mij in een den te roepen naar de jongen dat er gevaar dreigde, of hij waarschuwde mij dat hij ook op de foto wou. Wie zal het zeggen. Maar wel toeval.

Achter mijn rug om.......

Nu is Twente ook wel bij uitstek een gebied waar de trefkans om een Steenuil te zien, ook wel erg groot is. Een paar adressen waren mij opgegeven, maar door de drukke werkzaamheden rond de gebouwen, zat er niets meer. Zelf heb ik 2 nieuwe locaties ontdekt waarvan eentje op zo'n 800 meter van de camping, met als resultaat 2 adulte en 3 jonge Steenuilen. De bewoner van het pand vertelde mij dat hij een dag eerder nog 3 jongen had gezien.
De Steenuilen komen van oorsprong uit het half-woestijn- en steppegebied van Europa. Hier broeden ze in spleten en holen in de rotswand en bomen. Bij ons broeden ze meestal in ruimtes onder dakpannen of in zelfgemaakte, speciale nestkasten. Vroeger bij onze overburen op de boerderij, broedden ze zelfs tussen de zgn. "ruiterstokken' on de de kapschuur.  Toen waren er veel meer Steenuilen in Groningen. De nestkasten worden in schuren en bomen geplaatst waar het vermoeden van de aanwezigheid van de uilen bestaat.

De beide jongen bij de schuurdeur.

Hun legsel bestaat meestal uit 4-5 eieren, maar uitzonderingen bevestigen de regel en legsels van 7-8 eieren komen ook voor. De kleur van de eieren is wit-achtig en die worden gedurende 25-30 dagen alleen door het vrouwtje uitgebroed. Het mannetje zorgt voor het voedsel. De verwachtte leeftijd van deze vogels is plm. 2 1/2 jaar. ook hier weer uitzonderingen, want de oudst bekende, geringde vogel was 15 jaar.

Speciale Steenuilenkast in de schuur.

Speciale Steenuilenkast in een boom op de camping.

Het "vlees-etende" plantje Zonnedauw.

Deutsch: Sonnentau
English: Sundow
Francais: Droséra

Ronde zonnedauw.

Drosera stamt af van het Griekse woord "Drosos" wat de naam is voor "dauw".
In Nederland komen 2 soorten Zonnedauw voor; te weten: Ronde Zonnedauw [Drosere rotundifolia] en de Kleine Zonnedauw [Drosera anglica]. Alle bekende zonnedauw soorten in Nederland zijn ZEER zeldzaam en staan op de Nederlandse Rode Lijst van beschermde planten als algemeen voorkomend, maar zeer sterk afnemend zijn. Dat betekent dat de planten NIET mogen worden geplukt en/of uitgegraven.

Kleine zonnedauw.

De Ronde zonnedauw is een plantje van enkele cm's groot en wordt als zodanig vaak over het hoofd gezien, vooral als ze apart staan. Hij groeit in moerasgebieden, op natte plaatsen en stikstofarme op of vlakbij Veenmos. De Ronde zonnedauw is roodbruiner van kleur dan de andere soorten.
De Kleine zonnedauw is nog veel zeldzamer dan de Ronde zonnedauw omdat hij vooral gedijt in venen met opstijgend, mineraalrijk water.

Stengel met bloemknoppen op de "schicht".

De plant vormt een bladrozet als hij bijna onzichtbaar begint te groeien in het voorjaar. De bloei volgt in juli en augustus en de bloem is zelfbestuivend of wordt kruisbestoven. De doosvrucht bevat zeer vele kleine zaadjes welke zich door de wind laten verspreiden. De bloeiwijze is een "schicht"en bestaat uit 3-8 witte bloemen. Een schicht is een bloeiwijze waarbij de zij-assen beurtelings links en rechts ontspringen van de vorige as. De bloemen blijven in dezelfde verticale as en zijn gewoonlijk naar één zijde gebogen. In de vroege herfst gaat de plant in winterrust.
Op de bladeren van Zonnedauw zitten tentakels en een kleverige stof en de bladsteeltjes worden 3-8 cm lang. De kleefstof houdt de vliegen, insecten en soms Libellen vast. Er gaan verhalen dat de planten wel 1500-2000 insecten per jaar "eten" [vangen en verteren]. Het blad rolt zich om zijn "prooi"heen en verteert deze tot voedingsstoffen, als stikstof, welke door de plant wordt opgenomen. Dit onder invloed van de aangemaakte verteringsenzymen.
Als een heidegebied wordt ontwaterd zul je hier nooit meer Zonnedauw aantreffen.

Bloem van dichtbij gezien en slechts 4 mm groot.