Totaal aantal pageviews

zondag 27 januari 2019

De [Rode] Eekhoorn. [Sciurus vulgarus]

Rode- of Gewone eekhoorn
In Europa komt alleen de Rode- of Gewone eekhoorn voor. In Engeland komt tevens de Grijze eekhoorn voor. Deze soort draagt het zgn. "pokkenvirus" met zich mee, waardoor de rode soort sterk afneemt en in bepaalde gebieden al is verdwenen.
Dit verhaal gaat over de Gewone eekhoorn in Nederland.
Hier komt echter ook een donkere variant voor tussen de gewone. De eekhoorn valt onder de familie van de knaagdieren. Carl Lineus gaf hem in 1758 de wetenschappelijk naam: Sciurus vulgarus. Het gewicht van een volwassen exemplaar bedraagt ongeveer 330 gram. Het is een echte bosbewoner en om zich te verplaatsen lopen ze over de dunste takken of zweven van tak tot tak door het groene bladerdek.Ze bouwen zelf een nest, de zgn. "Kogel".
De "Kogel"hoog in de bomen. 
Maar ze kraken ook vaak een oud en verlaten Eksternest. Het nest wordt bekleed met takjes, grassen en fijne mossen. Hierin slapen ze in de winterperiode en brengen in het voorjaar hun 4-7 jongen groot. De jongen worden kaal en blind geboren en na ongeveer 4 weken gaan hun oogjes open. Ze wegen op het moment van geboorte zo'n 20 gram en worden tot 10 weken gezoogd. Daarna krijgen ze ook vast voedsel als Hazelnoten,Walnoten en Eikels. Ook worden holle boomstammen en oude, verlaten spechten-holen gebruikt als onderkomen. Er worden vaak 2 of meer nesten ingericht, voor het geval ze moeten vluchten voor een predator. Dan worden de jongen door de moeder overgebracht naar het andere nest. 2 maand na de geboorte worden ze wat actiever in het naar buiten kijken en beginnen ze elkaar speelsgewijs te bijten. Na enige maanden, als ze definitief naar buiten gaan, vervalt de familieband en gaat een ieder zijn eigen weg. Het grote avontuur van de "kleintjes" begint tussen de takken en de bladeren en ze worden met vallen en opstaan, steeds behendiger en groeien op tot volwassen beesten. En moeder kan gaan denken aan een 2e of 3e nestje met jongen.
Even uitrusten.
In de paringstijd [begin van het voorjaar] kunnen het mannetje en het vrouwtje wel tot 3 uur achter elkaar aanrennen over de boomstammen en takken. Dit gedrag bevordert de eisprong bij het vrouwtje, waardoor de paring kan plaats vinden, maar eerst worden de andere aanwezige mannetjes weggejaagd. De draagtijd bedraagt ongeveer 40 dagen. Als de paring is geweest, komt het mannetje niet meer in beeld.
In de winter bezoeken ze ook voederhuisjes in de bewoonde wereld en eten daar vooral beukennoten en pinda's. Ook de sparrenkegels bevatten voedzame zaden, die behendig tussen de schubben weg gepeuterd worden. Er worden ook op diverse plekken in het bos wintervoorraden, als beukennootjes, eikels en andere zaden, aangelegd. Deze plekken worden niet altijd teruggevonden en dan groeien er vanzelf weer boompjes uit. ook de Gaaien weten deze plekken te vinden, want dat hebben ze al nauwkeurig gezien en in hun geheugen vastgelegd.
Tot ziens.
Het grootste gevaar van predatie komt vanuit de lucht. De Eekhoorns worden nauwlettend in de gaten gehouden door roofvogels, als Sperwer en valken.
Verweesde jonge Eekhoorns worden opgevangen in knaagdieren- en vogelopvangcentra, waar ze intensief worden gevoerd. Als ze groot en sterk genoeg zijn, worden ze weer vrijgelaten. Verwezing komt vaak doordat de moeder komt te overlijden, op welke manier dan ook, of door het kappen van een "nestboom".
Dit was mijn levensverhaal.

zondag 6 januari 2019

De Ringsnaveleend in Appingedam.

De Ringsnaveleend [Aythia collaris].
Ringsnaveleend, mannetje in Appingedam.
Dit mannetje Ringsnaveleend werd voor de eerste keer op 11-02-2017 waargenomen in één van de koelwatervijvers van de voormalige Strokartonfabriek "de Eendracht".
Er kwamen vogelliefhebbers vanuit het hele land om deze bijzondere soort te zien. Een groot voordeel was dat de vogel erg gemakkelijk kon worden gefotografeerd, omdat de vijvers aan de doorgaande weg liggen.
Toen het ook nog begon te vriezen, werd het nog gemakkelijker om deze vogel te vereeuwigen. Het wak werd steeds kleiner en op een gegeven moment stond hij op de rand van het ijs. Het was nog steeds niet vastgesteld of het om een wild exemplaar ging of een ontsnapte, gekweekte vogel. Gelukkig droeg hij geen ring en dan mag aangenomen worden dat het een wild exemplaar is.
De definitieve beslissing ligt bij het CDNA.
Het "vreemde" aan deze vogel was, dat hij vergezeld werd door een vrouwtje Kuifeend. Ze bleven de hele tijd bij elkaar in de buurt.
Hij verbleef hier tot 09-04-2017.
Mannetje Ringsnaveleend met partner Kuifeend.
In 2018 werd dezelfde vogel weer gezien op 07-01 2018 door Toy Jansen. Ook weer vergezeld door het vrouwtje van de Kuifeend. Bij navraag blijkt dat een Ringsnaveleend kan paren met een Kuifeend. Er kwamen weer vele "spotters"op af, maar niet zoveel als in 2017.
De vogel bleef in dit jaar tot  04-04-2018.
Na 2 jaar op dezelfde plek te zijn teruggekeerd, waren de liefhebbers vol verwachting wat hij het komend winterseizoen zou doen.
En wat schetst onze verbazing: op 03-01-2019 waren beiden [Ringsnaveleend ♂ en Kuifeend ♀] weer ter plaatse. Dit keer was Marnix Jonker de gelukkige met de eerste waarneming. Nu maar afwachten hoelang hij blijft.
Lekker laten drijven.

Na het eten is er tijd voor rust.