Het Edelhert op de Veluwe.

Ik was al jaren van plan om een keer naar het Nationaal Park de Hoge Veluwe [NPHV] te gaan. Echter het is er nooit van gekomen, maar dit jaar stonden we op camping Kikkergat in Otterlo. En dan ben je zo dichtbij, dat je er wel heen MOET.

Het was eind september en de Edelherten-bronst begon al mooi opgang te komen. Het was goed weer en dus een kaartje gekocht en het gebied verkend. Hier en daar verschenen al de eerste paddenstoelen en de boomvruchten begonnen al te vallen. Het is dit jaar een heel goed mastjaar en dat is weer goed voor o.a. de Wilde zwijnen, Eekhoorns en nog meerdere dietsoorten die afhankelijk zijn van een wintervoorraad. Dit geldt echter niet voor de Edelherten. We hebben zo links en rechts informatie ingewonnen, waar de beste plekken zijn om deze geweldige dieren te zien. Uiteindelijk kwamen we uit bij een lange wildscherm met mooi vrij uitzicht, met wat bomen en een stuk gras.

Toen we aankwamen zaten de eerste liefhebbers al op een bankje in afwachting wat er over een paar uur ging gebeuren. Ja, een paar uur. Want zo lang moet je wachten tot de boswachter komt met appels en graan, om uit te strooien voor de Edelherten.

We hadden geluk, want het eerste "Hert" verscheen al voordat de voedering begon. Een "Hert" is een Edelhert-mannetje. Deze had een geweldig gewei en even later verschenen de vrouwtjes. [Hinde's genaamd} Op een gegeven moment keken de aanwezige dieren wat verschrikt om zich heen om even later weer in de struiken te verdwijnen. Wat bleek; de boswachter kwam met de terreinwagen aanrijden om ze te voeren. Na een kleine 10 minuten ging de boswachter weer weg en even later kwamen de Edelherten weer tevoorschijn. Als eerste de "verkenner". Een prachtige Hert, een 32-ender. GEWELDIGE verschijning.

We hebben die avond zeker ruim een uur kunnen genieten van dit prachtige schouwspel. Volgend jaar gaan we weer en dan nemen we een Jaarkaart.