Jan van Gent. [Morus bassanus].

Er bestaan 2 soorten Jan van Genten: de Kaapse gent en de Australische gent.

Ze nestelen in grote kolonies op steile rotswanden in noord Europa. De grootste kolinie bevindt zich in het NW van Schotland: Sint Kilda. Sinds kort ook op Helgoland. Wij zijn hier geweest op 26 mei 2016. Daar zijn ook de bijbehorende foto's gemaakt. Hier bouwt hij een nest van zeewier en [jammer genoeg] ook van het afval van visnetten, wat nog al eens kan leiden dat het hele nest aan een van de pootnagels blijft hangen en naar beneden valt. We hadden niet het mooiste weer, maar wel konden we dichtbij de vogels komen. Het is een leuk gezicht bij de kennismaking tussen beide partners, als ze van zee terugkomen.

Tijdens de broedperiode van maart tot en met juli heeft hij een zeer sociaal leven. De broedduur is plm. 40-43 dagen. Er wordt slechts 1 ei gelegd. De broedende vogel wordt dan gevoerd en afgewisseld met het broeden door de partner. Het duiken is een spectaculair gezicht en dan duiken ze tot 10-40 meter onder het wateroppervlak. Als een pijl schieten ze het water in.

De eerstejaars vogels zijn bruin van kleur en in de komende 3 jaar krijgen ze het kleed van de volwassen vogels. Ze kunnen langere tijd op de oceaan zweven zonder een voet aan wal te zetten.

Het is een fantastische vogel om te zien, in zijn doen en laten zowel op het nest als in de lucht. Ook de snavel is een interessant stuk gereedschap. Ik heb er erg van genoten en ga erbinnenkort nog een keer kijken.

Wijngaardslakken

Op deze post wordt weergegeven over de overwintering van deze mooie soort. Als het kouder wordt in het najaar, graven de slakken zich in om te overwinteren. Dit doen ze op een beschutte, vorstvrije plek en dan zo'n 10-12 cm on de de grond. Ze sluiten het huisje af met een kalkdekseltje on eventuele uitdroging te voorkoomen. In het voorjaar wordt het dekseltje afgestoten en kan de slak weer beginnen aan een nieuwe levensjaar. Ik heb er op dit moment zo'n 100 exx. in de tuin. Maar ook de egels weten dat. Ik vind dat niet erg, want die moeten ook leven. Een foto van het "operculum"volgt.

De Kleine watersalamander [Lissotriton vulgaris]

Deze salamandersoort behoort tot de echte salamanders. Het is een relatief kleine soort en wordt maximaal 10-11 cm lang, inclusief de staart. De mannetjes zijn lichtbruin van kleur met zwarte strepen op de zijkant en hier en daar een paar donkere vlekken.Wat betreft de leeftijd van deze salamander valt weinig te zeggen, maar over het algemeen worden ze in de vrije natuur 2-3 jaar oud. In gevangenschap, denk aan een terarium, kunnen ze veel ouder worden.

Voortplanting: het vrouwtje legt in het voorjaar, tussen maart en en juni haarv eitjes af in zwak stromend water en in ondiep water. Dat ondiepe water heeft als voordeel, dat het snel opwarmt en de larven eerder worden geboren dan in dieper water. De eitjes worden op de aanwezige waterplanten afgezet. De winter wordt doorgebracht in een schuilplaats, zoals een composthoop of onder bladeren, tussen wat puin maar op een plek waar het niet vriest. Als de zon weer tevoorschijn komt, gaan ze uit hun schuilplek om lekker op te warmen.

De Zilveren maan in Nederland. [Boloria selene]

Oud nederlands: Bruingevlekte parelmoervlinder. English: Small pearl-bordered fritilary. Deutsch: Braunfleckiger Perlmutterfalter. Francais: Le petitcollierargente. De Zilveren maan is een zeldzame standvlinder, die vooral voorkomt in de kop van Overijssel, Friesland en op Terschelling. Ook elders in Nederland bevinden zich nog enkele kleinere kolonies. Het is een bedreigde vlindersoort en staat op de Nederlandse RODE LIJST. Het is een dagactieve vlinder, die vooral zijn nectar zoekt op de Echte koekoeksbloem. Hij vliegt in 2 generaties van begin mei tot half juni en van begin juli tot in september.

De rups overwintert als half volgroeide pop in een dor blad, in de strooisellaag. De verpopping vind plaats in de lage vegetatie aan een stengel van een plant. Kenmerken van de vlinder: Deze meet over de voorvleugel gemeten: 18-22 mm. De kleur van de bovenvleugel is overwegend oranje met zwarte stippen. De onderkant van de achtervleugel is glanzend en contrastrijk getekend met meerdere geelachtige en of zilverkleurige vlekken.

De Kuifmees. [Parus cristatus].

Voor mij is dit een van de mooiste mezensoorten met zijn en/of haar parmantig, soms rechtopstaande kuif. Ze leven eigenlijk alleen maar in Europa, in naald- en loofbossen en dan vooral waar ook nog redelijk veel berken staan. En vooral de berken met een begin van het rottingsproces verdient hun voorkeur.

In juist deze berken hakken ze hun nest uit, omdat het hout zachter is. In het nest leggen ze 5-8 eieren en broeden die in een tijdsbestek van 13-15 dagen uit. De eitjes zijn gelig van kleur met kleine stippeltjes. De soort is zeer plaatsgetrouw, maar in het najaar en de winterperiode sluiten ze zich aan bij andere mezensoorten.

Ze leven vooral van insecten, maar in de winter komen ze ook op de voedertafel om daar de gepelde zonnepitten te eten.

De Brakwaterstrandschelp. [Rangia cuneata]

Dit is een betrekkelijk nieuwe zoetwatersoort voor Nederland. De eerste exemplaren zijn gevonden in Friesland, rond 2020.

De schelp heeft een afwijkende vorm van de al bestaande zoetwater-mollusken. Deze hebben over het algemeen een dunnere schelp. Deze soort is steviger en de schelp is boller dan de bekende zoetwaterslakken. Het "slot" is robuster dan die van bijv. Zwanenmossels. De afmetingen voor de volwassen exemplaren varieren van 35 tot 47 mm.

De Slanke sleutelbloem.

De Slanke sleutelbloem is een vaste plant, die ongeveer 20-30 cm hoog wordt.

Hij bloeit al vroeg in het voorjaar met prachtige oranje-gele bloemroosjes. Het is een zeer belangrijke "waardplant"voor diverse bijensoorten. Zodra de plant boven de grond komt vormen zich stervormige rosetten met langgerekte soms ronde bladeren en waar later, in het midden, de behaarde bloemstengel uit komt.

De plant komt voor van Zuid-Engeland tot Zuid-Rusland en van Zweden tot de Kaukasus. In Nederland is de soort vrij zeldzaam in Zuid-Limburg, in het oosten van het land en in Noord-Brabant, zeer zeldzaam in Gelderland en in het oostelijk rivierengebied.

In de Noordse mythologie is de sleutelbloem populair bij feeën en elfen.