Steenuil in Nijverdal. 2016

Steenuil [Athene noctus] in Nijverdal.

Uitgerekend op de koudste dag in juni, het is slechts 11 graden om 07.10 uur, ik schrijf 19 juni 2016, ben ik redelijk vroeg opgestaan om te gaan fotograferen. Ik heb de keuze tussen de Kraanvogels met jong, de Wielewaal of de Steenuil. Ik kies voor de laatste omdat het nu ook nog begint te motregenen. Bij de Steenuilen kan ik onder een afdak zitten. En de keuze was terecht want het heeft zeker een klein uur ge[mot]regent.

Steenuilenkast.

Ik zit om 07.20 uur op de fiets en ben nog niet de camping af of het begint al te miezeren. Al 3 weken zie ik slechts één vogel en maakte me daarom ook wel zorgen, omdat  ze vorig jaar rond deze tijd al grote jongen hadden. Ook de bewoners zagen telkens maar een vogel. Vorige week donderdag hoorde ik de territorium-roep van het mannetje. De vogel zelf bleef onzichtbaar, maar ik wist nu ook dat er ook een tweede vogel moest zijn. Telkens als we er langs fietsen, rijden we wat langzamer en kijken we in de tuin of er een Steenuil is te zien ergens op een paaltje of in een boom. Dit zagen we twee keer, 1 keer op een mast en een keer op een afrasterpaal, maar had ik geen camera meegenomen.

Geringde Steenuil.

Omdat ik toestemming van de bewoners heb, mag ik mijn mobiele schuilhut ook bij hun in de tuin zetten. Dat was niet meer nodig omdat er een nieuw overdekt terras is geplaatst en dat zit altijd nog prettiger op een tuinstoel dan op een krukje in een klein schuilhutje. Dus daar heb ik dan ook dankbaar gebruik van gemaakt. Inmiddels was het kwart over acht geworden en het motregende nog steeds. Af en toe liet één van de vogels zich horen middels hun alarm-roep. Of het geluid nu uit de dennenboom kwam, of uit de schuur, ik kon het niet lokaliseren. Regelmatig werden ze geplaagd door één van de aanwezige houtduiven. Dan ging ook het “alarm” weer af. Rond 08.40 uur werd het de geplaagde Steenuil te gek en kwam tevoorschijn uit de schuur. Eerst vloog hij eerst in de den om even later kort op een tafeltje bij een boom, vlak bij mijn schuilplaats. Ook hier werd hij weer achtervolgd, nu door een Tortelduif. Tijdens deze actie hoorde ik vanuit de schuur de alarm-roep van een tweede vogel. Nu was ik gerust, want er waren dus wel twee vogels. Het stelletje was dus nog steeds bij elkaar. GELUKKIG!!! Van dat korte moment dat hij op het tafeltje zat, dat gaf mij de gelegenheid om [slechts] een 3-tal foto’s te maken. Uiteindelijk hoef je maar één goeie foto te hebben. Deze week ga ik er nog wel weer een keer kijken.

Als gelukkig mens keerde ik terug naar onze caravan op de camping, waar mijn vrouw inmiddels de ontbijttafel had gedekt. Toen ik de foto’s beter bekeek en aan mijn vrouw liet zien, bleek de gefotografeerde vogel te zijn geringd.

Bezoek van een Tortelduif.

Ik zal bij de plaatselijke Steenuil-werkgroep navragen omtrent de ringgegevens van deze vogel. Het ringnummer eindigt op: Arnhem 3.xxx.970

Ik heb nu alle in Nederland voorkomende uilen in het wild gefotografeerd. Van de kleinste: de Steenuil tot de grootste: de Oehoe.

Ringgegevens van deze Steenuil: