Lauwersmeer; in 1 dag.

Verslag van het “Rondje Lauwersmeer” op Donderdag 25-02-2016.

Vanmorgen om 07.30 uur vertrokken naar het Lauwersmeergebied, samen met Henk de Boer. We wilden vandaag veel fotograferen en dan met name één van de vijf Velduilen. Via Zoutkamp naar Lauwerszijl om te kijken of de Oehoe zich wilde laten zien. Nee dus. Dan door de Kollummerwaard naar Ezumakeegh. Onderweg veel Buizerds op de palen langs de kant van de weg en in het land. Bij camping De Pomp was het erg druk en daardoor ook geen IJsvogel en/of Baardmannetje te zien. We zijn verder gereden via Dokkumer Nieuwezijlen naar de Anjummer-kolken. Wat opviel was, dat er zeer weinig ganzen in het gebied zaten. Vorst en lichte sneeuw misschien de oorzaak, want de vorige week dinsdag zat het gebied vol met hoofdzakelijk Brandganzen. Zeker 25-30.000 vogels. Dat gegeven weet je niet.

Rare vogel, die Roerdomp.

Bij de Ezumakeegh reden al diverse vogelliefhebbers rond om ook een glimp op te vangen van de Velduilen. Inmiddels was het bijna 10 uur toen we bij de uitkijkpost Ezumakeegh Noord aankwamen. Hier zwommen enkele Knobbelzwanen, Smienten, Kuifeenden, Pijlstaarten en een paar mooie mannetjes Nonnetje. We zijn teruggereden naar Ezumakeegh Zuid, waar zich inmiddels nog meer mensen hadden verzameld. Maar de velduilen lieten zich in geen velden of wegen zien. Vanmorgen zijn de Konicks verweid van het gedeelte achter Ezumazijl naar Ezumakeegh Zuid. Dat leek niet zo goed voor ons om de Velduil te zien te krijgen. Maar aan de andere kant misschien ook wel geluk voor ons, omdat de paarden de uilen wel eens op konden jagen door hun gedraaf door het veld. Niets van dat alles ging gebeuren. Na 1½ uur wachten zijn vertrokken naar Robbenoort om de IJsvogel te spotten.

Roerdomp.

Terwijl we langzaam terug reden stak plotseling een Roerdomp de weg [Ezumakeegh] over om vanuit de sloot in het kleine stukje riet van de grote plas, te verdwijnen. Snel gestopt en de camera erbij en de zeldzame ontmoeting met een Roerdomp stond er ook weer op. Een mooie ervaring met zo’n vogel die oversteekt en even verontwaardig blijft staan kijken wat er staat te gebeuren. De foto’s zijn goed gelukt.

Via de meest gebruikte tussendoor weggetjes kwamen we uit in de Bantpolder. Hier zaten ook maar erg weinig ganzen. Wel zagen we 3 Kleine zilverreigers waarvan er 1 vogel was geringd.. Bij nader informatie bleek dat de vogel ontsnapt was uit een collectie, want die draagt een groen ringetje. Dus een zgn. “escape”. Door naar Robbenoort voor de IJsvogel en die zat al op ons te wachten. Na enkele foto’s vloog zij over de sloot naar achteren, waardoor we haar niet meer konden zien. Jammer.

IJsvogel-vrouw.

Terug naar Lauwersoog-haven waar we een “rondje”hebben gemaakt, alvorens bij Rieks te gaan eten. Binnen en buiten de haven zagen we o.a. Eidereend vrouw, 10-tallen Steenlopers op de glooing, en enkele Futen. De Roodhals fuut hebben we niet gezien Zeker net ondergedoken?.

Na de maaltijd, portie kibbeling met frites, zijn we teruggereden naar Ezumakeegh Zuid, voor een tweede poging om de velduilen op te sporen. Een vriendelijke Fries stond daar ook weer met zijn auto en wees ons de plek waar er een Velduil zat. Die hadden we zelf waarschijnlijk nooit gevonden.

Velduil .

Dat was een echt zoekplaatje. Hij vertelde dat de vogel er zeker al een uur zat. Dus bleef er voor ons niets anders over dan te wachten en te kijken tot hij opvloog. Ondertussen genoten we van een Blauwe reiger die in het weiland liep en in korte tijd [½ uur] zeker 5 Woelmuizen tot zich nam. En ja hoor, na ruim een uur kwam er beweging in de vogel en vloog over het grasland. Gelijk daarop een tweede vogel en zelfs nog een derde. Dus flink fotograferen, maar vaak vloog hij op grote afstand, zodat de foto’s van een mindere kwaliteit zijn geworden. Maar hij staat er op. Inmiddels was het bijna 4 uur en we wilden via Robbenoort terug rijden naar huis.

Kleine zilverreiger [Escape].

We konden het vrouwtje IJsvogel al van verre zien zitten. Langzaam de auto, met de motor uitgeschakeld, er naar toe laten rollen en het fotograferen kon beginnen. Eerst zat zij wel tussen de takken, af en toe een visje vangend en op een gegeven moment, bij het “laatste” visje ging ze op een vrij-hangende tak zitten om het visje dood te slaan en dat werden natuurlijk de ultieme foto’s. Zeker op een afstand van zo’n 5 meter vanaf de auto.

Blij met het resultaat van wat we hadden meegemaakt, gefotografeerd en gezien waren we tegen 17.30 uur thuis. Een lange dag, maar zeer tevreden. 

Konick-paarden met veulen bij Ezumakeegh-Zuid.